Kontynuujemy nasz darmowy kurs rysunku online – martwa natura. Na pierwszej lekcji mówiliśmy o poprawnym trzymaniu ołówka. W drugiej lekcji nauczysz się, jak powinno się tworzyć pierwszy szkic oraz jak projektować kompozycję i jak mierzyć proporcje. Nauczysz się też, jak wygląda „work flow” pracy nad rysunkiem.
Zanim przejdziemy do rysowania, układamy sobie martwą naturę. Trochę materiału/draperii, prostych figur lub przedmiotów. Możecie ustawić kilka lub nawet kilkanaście.
Wprowadzenie do rysowania na sztaludze – kurs rysunku online: martwa natura 002!
1. Kompozycja
Złoty podział to podstawowa technika komponowania obrazu. Polega na tym, że dzielimy zarówno długość, jak i szerokość kartki, na której rysujemy, na trzy równe części. Miejsca, w których narysowane przez nas linie przecinają się, będą naszymi magicznymi punktami. W jednym lub dwóch z tych punktów umieszczamy centralny element kompozycji – Focal Point, czyli inaczej węzeł kompozycyjny. Jak opanujesz tak zaprojektowany rysunek, będziesz w stanie eksperymentować z innymi typami kompozycji.
Umieszczając główny element pracy lub temat w jeden lub dwa z 4 punktów, otrzymujemy stabilną kompozycję, która z jednej strony jest zamknięta, a z drugiej otwarta.
2. Szkic
Format A5, 5 min, max. 10min!
Szkic ma być szybki, mniej dokładny i jedynie poglądowy. Ba, może być nawet brzydki, bo nie powinieneś skupiać się za bardzo na idealnym wyrysowaniu każdej kreski. Nie ma być dziełem sztuki dla was, dla babci, czy dla mamy, tylko punktem odniesienia do tego, co będziemy mieli zrobić z dużym formatem. Oszczędźmy czasu i chęci na detal czy adnie wyrysowane elementy na rzecz dzikiej kreski i barbarzyńskiego waloru! A nuż spodoba nam się ta krecha?
Zaczynamy szkicować na dużym formacie, ale najpierw…
Odmierzanie proprocji za pomocą ołówka i dłoni.
MIERZYMY! Jeżeli widzieliście na filmach ludzi z wyciągniętą ręką z ołówkiem czy pędzlem, to jest to ściąganie proporcji z natury. Od czubka ołówka do kciuka mierzymy jakiś element (np. drewniany klocek) i odmierzamy w jego wymiarach wysokość naszej kompozycji, którą założyliśmy w szkicu kompozycyjnym.
Patrzymy, ile tego mamy w pionie, poziomie i potem nanosimy podział na duży format (B2).
Ważne! Mierząc ołówkiem rzeczy znajdujące się przed nami, konieczne jest, byśmy trzymali go na wyciągniętej ręce, z wyprostowanym łokciem. Jeśli zaczniesz nagle zginać rękę, zmienią się proporcje i wszystko się pozmienia.
Zawsze zostawiam trochę więcej miejsca/przestrzeni na górze i dole, bo odmierzanie ołówkiem nigdy nie jest idealne. Dając trochę więcej przestrzeni, zostawiamy sobie rezerwę, która nie niszczy kompozycji jak np. element wychodzący za kartkę, bo się nie zmieścił.
Na żywo z ołówka łapiemy proporcje i zależności w wielkości A. Na kartce powiększamy to lub zmniejszamy, więc pojawia się B. Proporcje jednak pozostają te same.
Jest już podziałka, więc teraz łatwo wpiszemy wszystkie rzeczy z martwej natury.
Rysunek krok po kroku 1
Mierzymy wszystko! WSZYSTKO! Rysujemy ołówkiem 2B delikatnie, szkicową kreską. Linia nie jest niczym naturalnym, nie widzimy przecież ludzi narysowanych kreską, jedynie krawędzi. Dlatego ta kreska, linearka zniknie w późniejszych etapach w walorze.
Rysunek krok po kroku 1 – martwa natura.
UWAGA! Od tej pory wszystko mierzymy w konewkach czy czymś tam. Zależy to od tego, co pierwsze narysowaliśmy. Niwelujemy błędy pomiarowe i mierzymy odległości, wysokości elementów czy odległości od nich w konewkach. Wtedy wszystko powinno być równo narysowane, tak jak to widzimy na martwej naturze.
HINT! Rysując jakieś skosy czy elementy w perspektywie, graniastosłupy – przystawmy ołówek do krawędzi danego elementu i potem odkładamy na kartce. Kąt powinien być ten sam, jeśli sztywno przytrzymasz ołówek. Pomaga to narysować perspektywę, nawet jeśli jeszcze jej nie znamy.
Rysunkowa wskazówka – martwa natura.
Rysunek krok po kroku 2
Tam, gdzie widzimy cienie i tło – dajemy wrażliwą kreskę, która podkreśla moment i nadaje trochę kontrastu. Tam, gdzie jest tych linii więcej, później powstanie najmocniejsza głębia. Taki zabieg stosujemy tylko w części focal pointu, a nie wszędzie. Idziemy ideą rysowania w ilości i szybkości, a nie upiększania rysunku przez 10 godzin. Dajemy sobie maksymalnie 90 min i kończymy pracę rysunkową, po czym zaczynamy kolejną, poprawiając poprzednie błędy.
Rysunek krok po kroku 2 – martwa natura.
Rysunek krok po kroku 3
Kolejny krok, czyli walor wstępny. Dalej ołówkiem 2B robimy delikatny szraf, który wyłoni nam plany. Wszystko, co jest za pierwszym planem, czyli klockiem, zostaje zaszrafowane. Efekt? Kontrast jest największy między tłem a klockiem, co sprawia, że od razu będzie widoczny. Optycznie oddalając tło, przybliżamy najważniejsze elementy.
Rysując warstwowo, mamy możliwość analizowania obrazu i poprawiania go. Każda warstwa waloru wyłania nam więcej elementów, spinając całość kontrastu na pracy.
UWAGA! Jeśli walor będzie podobny na całej pracy, stanie się ona płaska, nudna, szara! Warto zostawić najwięcej głębi i bieli na 1 planie, na focal poincie, dominancie.
Rysunek krok po kroku 3 – martwa natura.
Rysunek krok po kroku 4
Poniżej mamy już 3, 4 i 5 warstwę waloru. Dalej nie mamy detalu! Teraz wchodzimy w ołówek 4B lub 6B.
Od ogółu do szczegółu!
Rysunek krok po kroku 4 – martwa natura.
Rysunek krok po kroku 5
Rozwijamy walor, a także dodajemy cieńszy szraf, który buduje trochę detalu.
Rysunek krok po kroku 5 – martwa natura.
Rysunek krok po kroku 6
Ostatnim smaczkiem na pracy jest detal, czyli dodawanie kreski pokazującej fakturę, materiał czy ewentualną przezroczystość/odbijanie światła. Nie jest to jednak wymagane, bo praca z daleka już dobrze wygląda, a detal trochę marnuje czas. Jeśli wszystko do tej pory było dobrze narysowane: kompozycja, proporcje, perspektywa, walor – to praca się spina w całość, jest spoko 🙂
Rysunek krok po kroku 2 – martwa natura.
23 comments
Comments are closed.